Blis Mallorca Challenge 2023
Dat we bij Blis van uitdagingen houden is geen geheim. Ook op sportief vlak zoeken we graag onze grenzen op. Zo ook tijdens onze jaarlijkse wielertrip. Dit jaar op Mallorca. Voor de liefhebber, ons reisverslag.
Dag 1: Vertrek
Anderhalf uur vertraging. Met het SMS’je van Transavia begint onze 2023 Blis Challenge. Waar we eerdere jaren meer dan 1.000 km (en daarmee meer dan 10 uur) met de auto richting de Alpen overbrugden zetten we dit jaar met het vliegtuig koers richting het populaire fietseiland Mallorca. Normaal zonovergoten in de maand mei, maar dit jaar ziet het er somber uit. Voor dag 3 en 4 wordt zelfs tot 70mm regen voorspeld. Toch nog even de Giro uitkijken en dan aanschuiven in de file richting Rotterdam Airport, het Hemelvaartweekend is begonnen.
Na een uitgebreide controle op onze inbussleuteltjes bij de douane, een bord prutspaghetti tegen de hoofdprijs en een prima vlucht landen we op luchthaven Palma de Mallorca. Een taxiritje later zijn we bij ons hotel in Alcúdia aan de noordkant van het eiland. Nog wat eten naar binnenwerken van het nachtbuffet van het hotel en het licht gaat om 0.30 uit.
Dag 2: Cap Formentor (90km)
Om 08.00 schuiven we alweer aan bij het ontbijt. Versgebakken pannenkoeken en fruit, croissantjes en koekjes van een paar dagen oud, heerlijk! Na het ontbijt lopen we het straatje uit naar de fietsverhuur. Geen gedoe met eigen fietsen en megakoffers in het vliegtuig, maar carbonfietsen voor 3 dagen. Van de gereserveerde fietsen blijken er slechts een aantal daadwerkelijk beschikbaar, maar uiteindelijk gaan we toch weg met 7 Trek Emonda fietsen en 1 Felt. Bidonnetjes vullen, omkleden en gaan!
Na de gebruikelijke groepsfoto in Blis-wielerkleding – ditmaal voor het zwembad van het hotel – zet ons gezelschap koers naar de noordwest-kant van het eiland. Na 5 km fietsen we langs de baai van Pollença en waaien we zowat uit onze verschoning. Diverse kitesurfers genieten van de wind, wij zetten ons schrap. De groep formeert zich in waaierformatie en na 8 km fietsen we weer tussen de bomen. De route voert ons verder richting Kaap Formentor, een bekende en populaire weg naar de Noordelijkste punt van het eiland. Het is Hemelvaartdag en dat is te merken. De weg gaat op en neer en zeker in de afdalingen is het soms filerijden met automobilisten. Op het laatste stukje staat het helemaal vast, als fietsers kunnen we er nog redelijk makkelijk omheen. Eerste Point of Interest behaald! We besluiten niet te lang te blijven staan en fietsen – ditmaal met de harde wind in de rug – terug naar Pollença om vervolgens te lunchen in het haventje van Vicenç. Buiten zitten is er niet bij, maar de pizza wordt alsnog geconsumeerd in een geïmproviseerde veranda van plastic winddoeken.
Na de maaltijd fietsen we via Pollença weer terug naar Alcúdia. Een aantal fietsers fietsen nog door naar Punta de s’Almadrava aan de noord-oostkant van de baai van Pollença, anderen zoeken het hotel op. Aan het einde van de middag is iedereen weer bij elkaar. Biertje op het terras, douchen en met een rondje door het plaatsje de eerste ‘waste’ uit de benen lopen. Het avondmenu biedt paella of hamburger, om 22.00 ligt iedereen op bed, uitrusten voor de Queens Ride van vrijdag.
Zie de rit via https://www.relive.cc/view/v8qVQN5Lj76!
Dag 3: Andratx – Alcúdia (150 km)
Om 06.00 gaat de wekker weer. Het ontbijt van pannenkoeken, stokbrood en Nutella wordt nog lang niet uitgeserveerd, maar voor mensen die vroeg vertrekken is er toch een aangepaste variant beschikbaar. Na wat muesli, yoghurt en fruit snellen we ons naar de fietsschuur, pakken we de fietsen en rijden we naar ons pick-up point. Een busje haalt ons om 07.30 op uit Alcúdia. De fietsen zijn gestald in een aanhanger achter het busje. Bestemming: Andratx aan de andere zijde van het eiland. Van daaruit is het bijna 160km terugrijden over het Tramuntana gebergte wat uitgestrekt ligt over het volledige westelijke deel van het eiland. Slechts 3 van ons durven de monsterrit aan. Het waait wederom hard en de lucht ziet er dreigend uit. Regen is voorspeld, volgens de nachtwaker van ons hotel fietsen we weldra in de regen. Maar Mallorca blijft een eiland, zodra we in het busje zitten trekt de bewolking open en schijnt door de wolken de zon. Anderhalf uur later stappen we uit in Andratx. En niet in Andratx-haven, waar ik met mijn route vanuit gegaan ben. De eerst 5 kilometer van de rit zijn alvast in de pocket!
De eerste etappe van ruim 60km voert langs de zuid-west kust van het eiland en levert prachtige vergezichten op. De route is glooiend en de hoogte varieert tussen de 100 en de 500 meter boven zeeniveau. Het weer is prima met zon, wolken en een graaf of 18. Wel is er vaak de harde noordoosten wind die de volledige route tegen zal staan. Maar in het glooiende landschap is de wind nergens echt een spelbreker. We komen door plaatsjes als Estellencs, Banyalbufar en Deia. Stuk voor stuk schitterend gelegen tegen of op de rotsen. Na 60 km komen we aan in Sóller, een plaatsje omringd door de hoge rotsachtige bergwanden van de Puig de Major, de hoogste berg van het eiland. Donkere wolken pakken zich samen. Maar eerst even eten naast de bejaardentrambaan in de haven van Sóller.
Na een prima bord spaghetti bolognese fietsen we vanuit het haventje weer een stukje terug. Ik werp een laatste blik richting de zee en zie de bui al hangen. Letterlijk dan. De klim naar de Túnel de Monnàber op 2/3e van de Puig de Major voert over een 14km lange weg en overbrugt bijna 900 hoogtemeters. Het is een constante klim en met z’n drieën rijden we in een constant tempo naar boven. Halverwege de klim worden we vergezeld door druppels, het begint langzaamaan te regenen. Na een klein uurtje klimmen komen we aan in de tunnel. We zijn nat, maar zeker niet doorregend. Helaas kun je – op een paar dagen per jaar na – niet helemaal naar de top van de Puig klimmen. De top is militair oefengebied van de Navo. Vanaf Google Earth zie je dus ook niets, grote delen zijn uitgestuft.
We trekken onze jasjes aan en dalen af naar de baai van Calobra. De weg naar Calobra betreft een van de mooiste wegen van het eiland. Een geweldig stukje wegenbouw, je vraagt je alleen af waarom. 700 hoogtemeters worden overbrugd naar een gehucht, bestaande uit 3 restaurants en een kioskje. Zelfs toeristen waren er om 15.30 inmiddels niet meer te vinden, al kon het ook zijn dat die al naar boven gereden waren. Onze afdaling was ronduit gevaarlijk. Drukke weg met vooral omhoog rijdend verkeer, maar vooral veel gladheid ivm de regen. Daarbij was de kwaliteit van het asfalt dusdanig goed dat ik me maar af bleef vragen waarom m’n banden niet droog werden. Pas halverwege de klim zag ik opdrogende stukken alsfalt en besefte ik me dat het asfalt al die tijd nat was. En dat zorgde er nog wel eens voor dat de achterbanden wegslipten. Gelukkig zonder gevolgen.
De zon kwam weer door de wolken zoals onze opgewarmde sandwiches door onze maag gingen. De afgedaalde weg fungeerde nu als klimweg. 700 hoogtemeters verder – de kilometerteller gaf inmiddeld de 110 aan – werd de lange, geaccidenteerde afdeling terug naar Alcudia ingezet. Dankzij alle snelle suikers – in totaal meer dan anderhalve kilogram uit drank en repen – bleef het motortje draaien, al was de jus wel een beetje uit de benen. Na 152km en 3.300 hoogtemeters waren we om 18.15 weer terug bij het hotel. Een geweldige ervaring!
Na zo’n dag bestaat uit avondprogramma uit eten bij het buffet van het lawaierige hotelrestaurant, drankje na afloop en zo snel mogelijk slapen.
Zie de rit via https://www.relive.cc/view/v26M74eNjEv!
Dag 4: Col de Randa (120 km)
Nieuwe dag, nieuwe kansen. En stijve benen. Volgens de Garmin-apparatuur is het toch écht verstandiger rustig aan te doen, maar daar luistert natuurlijk niemand naar. Om 8 uur aan de pannenkoeken, 9.30 op de fiets en gaan met die banaan! Ik zal niet beschrijven hoe het zitvlak aanvoelt aan het begin van dag 3, maar 20 km verder heb ik alweer het gevoel of ik op een bedje madeliefjes zit.
Vandaag een mooie, vlakkere route landinwaarts richting het zuiden naar het plaatsje Randa en de bijbehorende Puig de Cura van iets meer dan 500 meter hoog. Wederom dreigende luchten en een harde noordoosten wind die er ditmaal voor zorgt dat we naar Randa vliegen. Na 25km slaat de pech echter toe als 2 van ons op een onbeduidend, maar nat en daarmee glad weggetje onderuitgaan. Ondanks zichtbare schade aan armen, heupen en een sleutelbeen kunnen de 2 toch door. Na 50 kilometer wordt de Puig de Cura dan toch bedwongen. Een prachtig uitzicht op alle uithoeken van Mallorca is de beloning.
De 60 kilometers terug, grotendeels afdalend, blijken toch nog niet zo makkelijk. De wind heeft op veel plaatsen vrij spel en probeert ons terug te duwen naar ons lunchadres in Randa. Via Montuïri, Petra en Muro lukt het uiteindelijk toch weer terug te komen in Alcúdia. Na 3 dagen fietsen is mijn hartslag inmiddels dusdanig laag geworden dat mijn Garmin mij feliciteert met mijn uitstekende herstelrit. Het voelde toch echt anders.
De avond sluiten we af in muziekrestaurant Murry’s, waar we prima (vegan) burgers nuttigen. Jammer alleen dat een continu krijsend kind de klassiekers van Dire Straits, Bob Dylan en de Stones verpest. IJsje na afloop bij de lokale Italiaanse Gelateria en bedje opzoeken. De volgende dag vliegen we weer terug.
Zie de rit via https://www.relive.cc/view/vZqNLAWdoGO!
Dag 5: terugvlucht
Wederom 6.00 de wekker. Ontbijt, spullen pakken, naar t busje, buiten wachten en wat blijkt? De wind is gaan liggen! Met wederom vertraging vliegen we terug naar Rotterdam. Mallorca: zon, zee, bergen, wind en weersvoorspellingen die nooit lijken te kloppen. Volgend jaar naar <BESTEMMING2024>!
